Dolina Królów

Pustynna dolina na zachodnim brzegu Teb jest powszechnie znana jako Dolina Królów. Była to polityczna i religijna stolica Nowego Królestwa, po raz pierwszy wykorzystana jako królewska nekropolia przez Thutmosisa I. Ostatnim władcą, który wybudował tu sobie grób, był Ramzes XI, lecz brak dowodów na to, by faktycznie spoczął w nim po śmierci. Pomimo nazwy, większość znajdujących się w tej okolicy grobowców nie została zbudowana dla członków królewskich rodów.

Dolina Królów dzieli się na Wschodnią Dolinę – tu znajduje się gros budowli – oraz Zachodnią Dolinę, goszczącą wyłącznie groby Amenhotepa III i Ay. Miejsca spoczynku królów z okresu Nowego Królestwa były odkrywane na przestrzeni wielu lat. Niektóre były otwarte dla zwiedzających już w czasach Rzymian, inne zostały odkryte dopiero w ostatnich latach. Większość z nich padła łupem rabusiów grobów, którzy nie oszczędzili nawet grobowca Tutenhamona, odkrytego w nienaruszonym stanie w 1922 roku przez Howarda Cartera. Chciwość i brak szacunku dla zmarłych są ponadczasowe…

Aby ratować królewskie mumie przed zniszczeniem, kapłani z okresu 20 i 21-szej dynastii ekshumowali szlachetne szczątki, zebrali je i pogrzebali kolektywnie w dwóch “schowkach”. Pierwszy z nich znajdował się wysoko w górach Deir el-Bahri, drugi zaś znalazł swe miejsce w grobie Amenhotepa II. Nie udało się odnaleźć wszystkich królewskich mumii, co daje podstawy do spekulacji na temat istnienia trzeciego “schowka”; jego lokacja pozostaje jednak wciąż nieznana.